Bemesten is een kunst

Het op peil houden van de bodemvruchtbaarheid is een must voor de productie, de mineralenvoorziening van het vee en de bodemfauna. De ontwikkeling van kruidenrijk grasland, dat nodig is voor een goede weidevogelstand, vraagt nog een stap meer.

Percelen en randen die geschikt moeten blijven voor weidevogels hebben kruidenrijke vegetaties. Deze groeien op matig mineraalrijke bodems. Daarvoor moet doorgaans worden verschraald. Op klei gaat de verschraling het langzaamst. Op veengronden gaat deze sneller. Meestal daalt de pH op den duur onder de 4,5. Lagere pH-waarden beïnvloeden de bodemfauna negatief. Het opbrengen van ruige mest en eventueel bekalken kan de pH op orde brengen. Aan de plantengroei zijn kleine pH verschillen niet goed te zien.   

Goed bemesten is een kunst, want ook de waterstand, mineralisatie van organische stof (speelt op veengrond), de natuurlijke rijkdom van de bodem, het calcium- en ijzergehalte (binden fosfaat) en het beheer (weiden, maaien) spelen een belangrijke rol. Houd met analyses van bodemmonsters in de gaten of de gehaltes aan ijzer, kobalt, magnesium en koper op peil blijven. Het zijn sporenelementen die het vee nodig heeft en dus in het te oogsten en conserveren gewas in balans aanwezig moeten zijn.

Door een uitgekiende mestgift voorkom je dat er verruiging optreedt met pitrus, ruwe smele, rietzwenkgras, akkerdistel, grote zuringsoorten en rietgras. Na enige jaren van verschralen, bijvoorbeeld drie tot vijf jaar, kan het beste om de drie jaar bemest worden met (strorijke) ruige mest. Op mineraalrijke kleigrond met weidevogelbeheer hoeft nog minder gemest te worden. 

Op percelen met verlate maaidatum moet de bemesting aangepast worden aan de maaidatum. Dat kan door te werken met mest- en maaitrappen. Vroeg drijfmest en kunstmest gebruiken op percelen met een verlate maaidatum is onverstandig.