Scheiden van drijfmest als alternatief

De productie van (strorijke) ruige mest is de afgelopen jaren sterk verminderd. Aanvoer levert vaak problemen op met de mestwetgeving. Bovendien is mestvervoer kostbaar en kan het gezondheidsrisico’s voor het melkvee opleveren. Doorgaans moet ook geïnvesteerd worden in een aparte opslag.  

Een alternatief voor ruige mest is het bewerken van de eigen drijfmest. Het scheiden van drijfmest kan een goede meststof opleveren door het materiaal te scheiden in een natte en een vaste fractie. Het scheidingsproces moet tussen 15 december en 15 januari gebeuren. Om 100 m3 dikke fractie te verkrijgen is ongeveer 300 m3 drijfmest nodig. De dunne fractie gaat terug in de opslagkelder. De droge fractie moet per 100 ton gemengd worden met vijf ton tarwestro of gehakselde ruigte uit bijvoorbeeld een nabij gelegen natuurgebied. Daarna wordt deze ´verse´ ruige mest opgeslagen in een sleufsilo. Proeven hebben uitgewezen dat het product minimaal drie weken moet ´rijpen´ voordat het uitgereden kan worden. Direct mengen met stro en korter opslaan heeft onder andere als nadeel dat het stro al bij weinig wind wegwaait. 

De nieuwste mestverspreiders verfijnen stro(ooisel)rijke  mest tegenwoordig zodanig dat na één regenbui bijna niets meer van het materiaal terug te vinden is. Uit een oogpunt van weidevogelbeheer is dat ongewenst. Het stro(ooisel) in de mest moet niet korter dan ca 10 cm zijn zodat de structuur een aantal weken voor de weidevogels aantrekkelijk blijft. 

Zodra het weer het toelaat kan de alternatieve ‘ruige mest’ na 1 februari worden uitgereden (regelgeving). Uit proeven van de stichting Skalsumer Natuurbeheer is gebleken dat het effect op de broedvogels groot is en dat de voor vogels bereikbare bodemfauna ruim voldoende blijft of zelfs toeneemt. 

Voor het maken van de alternatieve ruige mest zijn nog geen vergoedingen. Voor het uitrijden van ruige stalmest geldt in weidevogelkerngebieden wel een vergoeding voor percelen met een verlate maaidatum en extensief beweide percelen.